من رسما اعلام میکنم که لاک اوت شدهام....
و زندگی در چشم من فقط زنده ماندن برای نماندن است.
جای که صدق دیگر معنایی ندارد.
جایی که فکر دیگر معنایی ندارد.
جایی که هر لحظه باید منتظری سنگی باشی تا به ناحق به سرت بخورد.
جایی که دنیاست پست است.
و آیا پستی ما انسان پستتر از دنیا نیست.
دنیا برایش این را رقم زدند که پست باشد اما برای انسانها چه؟
برخی چیزها مسیر زندگی انسان را به هم میزند.
اگر آن چیز صداقت باشد باید چه کرد؟
منی که مثقالی از صداقت را ندارم نباید این حرف ها را بزنم...!
و اینگونه است که همه چی خاتمه پیدا میکند حتی زندگی؟!!!
