وقتی که صدای هیاهوی حسین می‏آید صدای ایثار و از جان گذشتگی‏اش نمی‏توان ساکت نشست. هر کس باید ارادتش را طوری ثابت کند هر کس باید طوری بگوید فدایت شوم.....
یاد بزرگان کردن کار خود خداست. اولین روضه خوان خود خداست.
خدا روضه‌اش را در قرآن خوانده است «وَاذْکُرْ فِی الْکِتابِ إِبْراهیمَ» مریم/41 در قرآن «وَاذْکُرْ فِی الْکِتابِ» زیاداست. یعنی خود خدا دارد زندگی آنها را بیان می‏کند. ایثارشان را بیان می‏کند، شهادتشان را بیان می‏کند «وَ یَقْتُلُونَ الْأَنْبِیاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ» آل عمران/112 خدا در قرآن تعریف می‏کند که این‏ها انبیا را کشتند. اجمالاً اولین کسی که از شهداء راه خدا تجلیل کرده است خود خداست درقرآن.
این که ما به مکه می‏رویم، خود یک روضه‌ی عملی است. یعنی برو در منی بایست. ابراهیم ایثار کرد، سه شب آن جا بخواب و ایثارش را ببین. هاجر برای آب چه کرد؟ برو سعی صفا و مروه را انجام بده و مثل او تلاش کن تا یاد او زنده بماند. تجلیل و یاد دیگران، اینها زیاد در قرآن آمده است. آیات تجلیل از بزرگان روضه‌ی خداست و معنای روضه‌ی اهل بیت هم این است که ما بنشینیم عالمی و واعظی ایثار دیگران را بگوید.
-----------------
این پست به مناسبت محرم بود...ان شالله دنباله بحث فرزند کمتر رو حتما در پست های بعدی دنبال کنید.این تاخیر هم بواسطه امتحانات بود البته کنکور فوق لیسانس اونم از نوع فلسفه، دیگه مخ برای ادم نمی‏ذاره...
این سخنان برگرفته از سخنان استاد معظم آقای قرائتی می‏باشد.