خیلی بد است، خیلی..
خیلی بد است که آدم دانشجو باشد.
آدم در یک برنامه‏ای باشد که در دانشگاه برگزارشده.
آن هم از طرف انجمن اسلامی دانشگاه.
آن هم در یکی از دانشگاه‏های پایتخت.
این همه یک طرف، طرف دیگر ماجرا اینکه سخنران و دعوت شده این برنامه یک روحانی باشد آن‏هم از نوع خاتمی.

خب حالا با این‏ همه اسلامی بودن، اسلامی بودن را پشت سر هم گذاشتن، شما یک دختر محجبه باشید و بخواهید از این روحانی سوالی بکنید و همه شما رو هو کنند.
واقعا سخت نیست.
مهم هم نیست شما جسارتتان زیاد است سوالاتان را می‏کنید.
جناب آقای خاتمی تا چه حد در این جامعه برای بنده که دارای حجاب چادر هستم، امنیت وجود دارد؟و به باید به خاطر این حجاب بی‌حرمتی‏ها به ما شود؟
اما بشنویم جواب محافظه کارانه و خنده دار یک روحانی را:  بیخود می‌کنند. هرگونه اهانتی به خصوص برای رعایت موازین دینی محکوم است.
انگار ایشان هنوز نمی‏داند که بی‏حرمتی یعنی چه؟
هنوز درک نکرده که وقتی با چادر و حجاب کامل در یک دانشگاه اسلامی و کشور اسلامی قدم ‏می‏زنی نگاه خورد کننده دیگران یعنی چه؟
انگار هنوز نمی‏داند امل یعنی چی؟
پشت کوهی یعنی چه؟ عقب مانده یعنی چه؟
اینکه آدم باید طبق عقیده خود عمل کند و به حرف‏های دیگران کاری نداشته باشد حرفی دیگر است. اما جاری شدن این‏گونه سخن‏ها در این مکان‏ها بسی شرم دارد و البته برای ایشان بیشتر.
انگار یادشان رفته آن کف‏زدن‏ها، آن دخترا باحجاب آن جلسات اولیه ریاست جمهوریشان در دانشگاه، و آن همه حرف از آزادی، اصلاحات و... که شاید هنوز خودشان هم به معنای این کلمات پی نبرده‏اند، وانگار یادشان رفته گاف‏های  بزرگ‏شان.
اگر بخواهم بگویم که قصه دراز می‏شود.فقط یادمان باشد که در زندگی سعی کنیم آدم باشیم. و آنگونه که باید باشیم، باشیم.