فیلسوفان مردمان عادی را عاقل می‏دانند اما مردمان عادی آنان را کافر و دیوانه می‏پندارند.
فلسفه راهی برای رسیدن به حقیقت است. راهی که انسان بوسیله عقل و استدلال باید بپماید.
توماس آگوستین می‏گوید:«همه شناسندگان در هر گونه شناختی که باشند خدا را ضمنا می‏شناسند» پس همه انسان‏ها ضمنا فیلسوفند، اما درجه‏اش برای انسان‏ها فرق می‏کند.
و مطلق اگه چه معنای واحدی ندارد اما می‏توان گفت که مطلق همان حقیقت مطلق است همان کمال متعالی و یا همان خداست.
اگر چه به نظر می‏رسد برخی از گروه‏ها و تفکر‏های فلسفی نهایتا به بی‏خدایی و لا ادری یا سکوت در مقابل وجود خدا منتهی می‏شود اما در حقیقت و لو نا خودآگاه همان تفکر نیز به دنبال کمال مطلق است.
و اسلام اساسش فلسفه است آنجا که اصول دین را خدا باوری و صفاتش قرار داده و معاد را نیز در کنار شناخت خدا قرار داده است.
هر مسلمانی قبل از‏ آنکه بخواهد مسلمان باشد باید فیلسوف باشد باید خدا را با عقل و استدالال بشناسد بعد مسلمان شود.
و این خدا فریادی است بر حقانیت اسلام، که اسلام از فکر و نظر نمی گریزد و اساسش را تفکر در عالم وجود قرارداده است.
چگونه ممکن است  اسلام تفکر یک انسان بی‏سوادی چون محمد باشد و اساسش را فکر و تفکر قرار داده باشد.
نمی‏گوید بیا مسلمان شو. می‏گوید بیا فکر کن بعد مسلمان شو. و این است اسلام ناب محمدی که محمد سال‏ها برایش درد و رنج کشید و از مال و منال دنیا هیچ نبرد و هیچ نفهمید و از لذت دنیا لذت آخرت را بر‏گزید و چونان بود که تا آخر محمد بود محمد امین، امین در امانت‏های مردمی و خداوندی«وحی» که خداوند در فرمود و محمد هیچ نمی‏گوید مگر آنکه وحیی باشد که ما به او کرده‏ایم.
و باید تمام درد‏ها و رنج‏ها و غم‏های محمد هدفی‏ داشته باشد، و آن هم هدفی بزرگ که بتوان تمام رنج‏های محمد را به آن نسبت داد‍.
و این محمد بود که مردم او را دیوانه می‏پنداشتند، سنگش می‏زدند، طردش می‏کردند و به او و سخنانش می‏خندیدند و حال بعد از گذشت قرن‏ها این سخنان و نام محمد است که بر سر زبان‏هاست.