هر جا اسلام و مسلمان است آنجا وطن من است وقتی می‌گویم وطن من است یعنی مردمش مردم من هستند مردمش برادران و خواهران من هستند و مردمش را دوست خواهم داشت البته به شرط اینکه قاعده مسلمانی را داشته باشند و نه اینکه به اسم و نام مسلمان باشند.

مدت‌ها بود فکر ملی‌گرایانه و ناسیونالیستی در وجودم رخنه کرده بود البته این فکر هم برای خودش اصل و اساسی داشت در حقیقت خاک و این‌ حرف‌ها زیاد اهمیتی نداشت آنچه که در این فکر و اندیشه من اهمیت داشت مردم کشورم بود مردمی که دوست‌شان دارم.

ملی‌گرایی و ناسیونالیستی برای یک مسلمان تفکر پوچ و توخالی من در‌آوردی است که در هیچ جای اسلامی حرف و صحبتی از آن وجود ندارد این تفکر را می‌توان همان تفکر نژاد پرستی دانست اگرچه شاید با هزاران توجیه و اما و اگر درستش کند اما نتیجه‌اش چیزی به جز نژاد پرستی نخواهد بود.

تقسیم مردم به ملت‌ها، کشور‌ها، نژاد‌ها باعث به وجود آمدن چیزی به نام ملیت‌گرایی می‌شود تقسیم بندیی که آخرش منجر به جنگ و دعوا سر مرز‌ها بر سر تعصب‌ها و خلاصه خیلی حرف‌های دیگر می‌شود البته اگر دید ملیت گرایی بر اساس مردم و دوست داشتن مردم و حمایت از مردم باشد تفکر منفی و غیر قابل قبولی نیست و بسیار ستوده است اما این تفکر نباید برا اساس خاک و محدوده و نژاد خاصی باشد چون همه انسان‌ها انسان هستند و از این انسانیت به یک اندازه بهره برده‌اند(البته در فرض مذکور) پس دلیلی برای وجود ملیت‌گرایی وجود ندارد.

در اسلام و اندیشه اسلامی ملیت‌گرایی معنایی ندارد و همه مسلمانان درهر جای دنیا که باشند با هم برادرند و این از زبان پیامبر بار‌ها بیان شده و در رفتار و کردار ائمه بسیار مشاهده شده است، از تحویل گرفتن تمام مسلمان چه عرب و چه عجم و حتی زمانی که صحبت‌هایی از عرب و غیر عرب (عجم)در زمان پیامبر میان مسلمانان عرب وجود داشت پیامبر بار‌ها به برادر بودن همه مسلمانان بدون در نظر گرفتن جاه و مقام و ثروت و کشور تاکید می‌کند و این براداری و تساوی یکی از مهمترین شعار‌های اسلام است.

حال سوال این است که می‌توان این تفکر ملیت‌گرایی را برگرفته از کمونیسم دانست یا این تفکر حتی خیلی قبل‌تر از کمونیست وجود داشته است؟ ظاهرا تاریخ از قدمت این شعار و این تفکر نشان می‌دهد حال با ادبیاتی متفاوت‌تر و استعماری‌تر.

ملی‌گرایی می‌تواند شعاری ضد استعماری باشد و حتی می‌تواند شعاری برای در بند کردن و تفکر انسان‌هایی بسیاری باشد. ملی گرایی که خودش یکی از شعار‌های استعمار نوین و قدیم بوده و یکی از مهمترین حربه‌های قدرتمندان برای حفظ قدرت و حکومت خود بوده‌است. جالب‌تر اینکه این شعار  تفکری است که از همان غرب استعمارگر شروع شده و به دام کشور‌های جهان سوم افتاده است ظاهرا این ملیت‌گرایی فایده‌هایش برای آن‌ها از ضرر‌هایش بیشتر است که گاهی ماننده خوره به جان اندیشمندان و مردم کشور‌های جهان سوم می‌اندازند.

اینجا جایی برای خرد شدن در تفکر ملی‌گرایی نیست. اما پدیدار شناسایی ملی‌گرایی بسیار مهم و کارساز‌ است. شعاری که در دوره مدرن در دهان بسیاری افتاده و نقشی کاملا احساسی دارد.

امام خمینی رحمه الله اندیشه‌ای کاملا مخالف و بر علیه ملی‌گرایی داشتند و شدیدا تفکر ملی‌گرایانه را مورد مواخذه قرار می‌دادند. امام خمینی ره در بیانه‌ای که بعد از قبول صلح منتشر می‌کند شدید ملی‌گریان و تفکرات آن‌ها را مورد مواخذه قرار می‌دهد و تفکر اسلامی‌ را در مقابل این تفکر بیان می‌کند.جالب‌تر اینکه ملی‌گرایان همان کسانی بودند که در زمان جنگ در مقابل امام خمینی ایستادند و مخالف جنگ بودند.

شعار‌هایی مانند نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران دقیقا بر اساس همان ملی گرایی که هیچ بویی از اسلام در آن وجود ندارد بنا شده و شاید خیلی‌ها بدون داشتن این اندیشه به سر دادن این گونه شعار‌ها می‌پردازند ولی باید بدانند که اینگونه شعارها و تفکرات همان تفکراتی است که دقیقا مقابل اندیشه اسلامی و امام خمینی قرار دارد. شاید جنبش سبز را همان ملی‌گرایانی تشکیل دادند که در زمان امام خمینی منفور بودند.

مرتبط:
امام خمینی و هویت ملی
ملی گرایی در ایران مانع نشر افکار امام خمینی (ره) شده است
مقابله علامه جعفری با ملی گرایان مخالف دفاع مقدس
ملی گرایی در سخنان مقام معظم رهبری
ملی‌گرایان اعتقاد به امام زمان را خرافه می‌دانند
پست بعدی: اندیشه ملی‌گرایانه و نهضت سبز و انقلاب

روز قدس یک روز جهانی است هدفش مشخص است و همه می‌دانند که برای چه باید به خیابان‌ها بیایند و چه شعار‌هایی بدهند و چه بگویند. روز قدس روز فلسطین است روزی که امام خمینی «ره»به عنوان یک متفکر بزرگ جهان سیاسی اسلام بنیان‌گذار این حرکت بزرگ شناخته می‌شود.

امسال هم مثل همیشه مردم‌ به خیابان‌ها آمدند و صدای حمایت خود را به فلسطین و صدای انزجار خود را به گوش اسرائیل و آمریکا رساندند. صدای مرگ بر اسرائیل و مرگ بر آمریکا که از ایران و از همین راهپیمایی‌ها روز قدس بلند شد و این صدا را به راحتی می‌توان در نقاط مختلف جهان شنید و این است که ابرقدرت‌ها را نگران کرده است و این است که آن‌‌ها را خشمگین می‌کند وقتی این شعار و این تفکر در جهان شناخته شود دیگر جایی برای آمریکا، اسرائیل، انگلستان و ... نخواهد بود.

روز قدس و راهپیمایی آخرین جمعه ماه رمضان بهترین راه برای بیدار اسلامی بود و این را امام خمینی «ره» به خوبی فهمیده بود و با ایجاد این حرکت در کوتاه‌ترین زمان توانست بیشترین تاثیر را در صحنه جهانی بگذارد.

اسرائیل حقیقتا همان قده سرطانی است که از حلقوم قدرت‌های بزرگ بیرون افتاده و در سرزمین مسلمانان افتاده. به آنجا پرت شده تا هر کاری که می‌خواهد انجام دهد به آنجا پرت شده چون مردمان آنجا شاید انسان نیستند به آنجا پرت شده تا در میان مسلمانان باشد اما در محاصره آن‌ها نباشد.

روز قدس روزی است برای تو سری زدن به کشور‌های عرب برای اینکه به یادشان بیاوریم اسلام را یهود را و مسلمانان را، کشور‌هایی که هر روز جنایات اسرائیل را می‌بینند به روی خودشان هم نمی‌آورند. نمی‌دانم این مفت‌خوران گردن کلفت چه خیال کرده‌اند فکر کرده‌اند اگر اسرائیل فلسطین را فتح کند دیگر به‌ آن‌ها کاری ندارد البته الان که بیشتر فکر می‌کنم می‌بینم چرا باید با سگان‌ دست آموز خود کاری داشته باشند.

مردم باز هم آمدند و همان شعار‌ها را ‌دادند مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل، مرگ بر انگلیس، و خلاصه همان شعار‌هایی که مخصوص این روز است. آقای لاریجانی‌ نماینده مردم قم و رئیس مجلس آمد وقبل از نماز جمعه صحبت کرد و بعدش آقای امینی خطبه‌های نماز جمعه را خواند البته آقای شمس هم گاف باحالی داد،  قبل از نماز پشت تریبون نماز جمعه گفتند « براردان و خواهرانی که در خیابان ارم نماز می‌گزارند قبله مستقیم به سمت قبله است».

من معتقدم روز قدس روز اسلام است روز ایران و روز تمام کسانی که از ظلم و ستم زورگویان نفرت دارند روز قدس متعلق به هیچ رنگی نیست متعلق به هیچ گروه و حذبی نیست همانطور که همه ثابت کردند نیست. روز قدس متعلق به فلسطین و نفرت از قدرتمندان و زورگویان است.

مرتبط
گزارش دیگری از شهر قم
گزارشی از تهران
سبزهای قم در روز قدس خواب ماندند!
وعده ما بعداز ناهار! راهپیمایی سبز! روز قدس
امروز ایران، امروز قم
من به نماز جمعه رفته بودم
روز قدس و درگیری و آشوب توسط سبز ها با مردم و بسیجیها
در آرزوی صداقت سبز

و هنوز هم هست...

نمی دانم تاحالا برایتان اتفاق افتاده که گاهی احساس خاص و ویژه‌ای داشته‌ باشید. احساس عوض شدن، سر زندگی و یا انتظار برای یک زمان خاص که منتظرش بودید. یا برای شنیدی یک خبر خوش یا یک پیروزی خاص.
خیلی بعید است که کسی به این احساس‌ نرسیده باشد و در زندگیش این تجربه را درک نکرده باشد.

مثلا احساس انتظار برای رسیدن وقت یک مسافرت خوش. هیچ وقت یادم نمی‌رود برخی از مسافرت‌هایم که برایم شیرین و لذت بخش بود چه حس زیبا و دلنشینی داشتم. آن انتظار برای رسیدن وقت سفر لذت بخش تر از خود سفر بود.

عموما شب‌هایی که فردایش یا حتی چند شب قبل از زمان سفر خوابم نمی برد و تا ساعت‌ها در رختخواب به فکر سفر و لذت‌هایش و کارهایی که می‌خواهم انجام بدم و هزار و یک فکر و خیال دیگر.

هر چه ‌آن چیز‌هایی که منتظرش بودم مهم‌تر بود. شور شعف بیشتر بود. یعنی همان نخوابیدنی‌ها و فکر و خیال‌ها.
وقتی از یک تغییر بزرگ حرف می‌زنیم وقتی از یک آدم بزرگ و ارزشمند حرف می‌ِزنم وقتی برای دیدن یک رهبر مقتدر و کسی که خدا دوستش دارد حرف می‌زنیم قطعا این انتظار خیلی شیرین‌تر است.

تصور شور شعف مردم در زمان ورود امام به ایران توصیف نشدنی است مردم که شاید شب‌هایی زیادی را به شوق دیدار امام نخوابیده بودند و زمانی که امام وارد ایران شد همه نخوابیدنی‌ها و همه خسته‌گی‌ها بر طرف شد و انگار یک نیروی تازه و جدید به بدنشان تزریق شدن و قدرت تازه‌ای گرفته‌ای در دنیای جدید پیش رو، در ایران پیش رو.

روزهای ورود امام را روز‌های زیبایِ به حقیقت پیوستن انتظار‌های مردمان بسیار بوده که بعد از گذشت حدود 30 سالی این شور و اشتیاق در فیلم‌ها و تصاویر موج می‌زند.

همیشه افسوس می‌خورم که چرا نتوانستم آن انتظار و آن احساس بزرگ را درک کنم.

× سلام مجدد خدمت همه دوستان قدیمی، آدم هر جا که باشد گاهی به خانه خودش بر می‌گردد.
×برای این پست امیرحسین هم خواهم نوشت.