چرا ما آدم ها باید وقتی که حس می‏کنیم یه خبر‏هایی هست، به یاد خدا می‏فتیم...
هنوز ماه رمضان نشده داری از یک کوچه‏ی باریک عبور می‏کنی که صدایی توجهت روبه خودش جلب می‏کنه:
-اره من بهش گفتم ماه رمضونه از این کا‏ر‏ها نمی‏کنم، دیگه تو ماه رمضون باید رعایت کرد،بعضی کار ها رو نباید انجام داد و...
خدا خیلی ظریف عمل می‏کنه و برای اینکه به بنده هاش تلنگر بزنه و اون‏ها رو از خواب غفلت بیدار کنه خیلی کار ها می‏کنه اما ما آدم‏ها قدر نشناسیم قدر این همه فرصتی که خدا به ما داده و می‏ده رو نمی‏دونیم بذار ساده بگم ما فرصت طلبیم و هر موقع به خدا احتیاج داریم بهش فکر می‏کنیم و به طرفش می‏ریم
یکی نیست بگه: آخه آدم خوب تو که تو ماه رمضان می‏تونی بعضی کار ها رو ترک کنی به خاطر اینکه خدا و حضور خدا رو حس می‏کنی چرا خوب همیشه اینکار رو نمی‏کنی((باور کن عالم محضر خداست )) .آقای رند با توام ! تو که دم ازدشمنی تزویر و ریا می زنی آیاهنوز وقت خود سازی تو نرسیده..؟!
بعضی وقتا این تلوزیون هم واقعا کولاک می‏کنه ،نشسته بودم پای تلوزیون این کانال اون کانال تا این حاج آقای دوست داشتنی اومد«البته اسمش یادم رفته » حرفای جالب و عاشقونه‏ای می‏زنه، مضمون حرفاش این بود:‏
دیدید این نافه آهو که مشک‏های های خوشبو رو از اون در می‏یارن ...این مشک‏ها همون خونِ چرک و کثیف بوده که بعد از اینکه داخل این نافه قرار گرفته و چون دیگه بیرون نیامده شده مشک خوشبو.
ماه رمضان برای ما آدما هم مثل این نافه‏ی آهو است که اگه هرکسی با هر اُنس پلیدی بره توش و دیگه بیرون نیاد اون موقع می‏شه همون مشک، که البته دیگه بوش خدایی هست وهمه آدم ها از بودنش لذت می برن...