سال تمام شد و ما هنوز همانی هستیم که بودیم و البته با کمی تغییر.
ما سفره هفت سین ندارم و زیاد هم به این چیز‏ها معتقد نیستم هفت سین خانواده ما موقع سال تحویل قرآن است همه‏،‍ و البته هر کسی برای خود گوشه‏ای می‏نشیند و قرآن می‏خواند و وقتی سال تحویل می‏شود همه با‏ هم دعای سال‏ تحویل را می‏خوانیم.
چند سالی‏ می‏شود که سال تحویل خانه نبودم شاید مشهدی، گردشی و خلاصه ... امسال هم که بودم کسی نبود.
سال که تمام می‏شود من سفره هفت سین دلم را پهن می‏کنم (ببخشید سین که نمی‏شود گفت ولی خب)
سفره من هدف‏های من است که هرسالی مروری بر‏آن می‏کنم می‏نویسمش، دوباره فکر می‏کنم و باز می‏نویسم.
گذری بر هدف‏ها و برنامه‏های سال قبل که چقدر پیروز بودم و چقدر ناکام.
بعضی وقت‏ها اتفاقاتی می‏افتد در زندگی انسان که برنامه‏هایش به هم می‏خورد. چیزی که مهم نبوده مهم می‏شود و چیزی که مهم بود برای سال دیگر یا وقت دیگر واگذار می‏شود و سال قبل برای من چنین بود.
سالی با خاطرات شیرین و تلخ.
وقتی سال گذشته خود را مرور می‏کنم می‏بینم بهترین و بدترین روز‏های عمر من در سال گذشته بود فرازو نشیب‏های زیادی داشت.
اگر بخواهم بهترین روز و بهترین خاطره را ازسال قبل بگویم که بدون شک بهترین روز عمر من بود جمعه قبل از ماه محرم بود، که شاید بتوانم تمام خاطرات شیرین و تلخ آینده و گذشته را در همان روز خلاصه کنم.
سال که نو می‏شود باید وصیت نامه را هم نو کرد، باید دوباره نوشت، یک سال گذشته خیلی چیز‏ها فرق کرده‏است.
هر سال که شروع می‏شود در برنامه خود می گنجام که حد‏اقل یه ختم قرآن داشته باشم اگرچه کمتر موفق می‏شوم و فراموشم می‏شود ولی در هر صورت همین که در برنامه‏ام هست و هر زمان که به یادم باشد قرآن می‏خوانم خوشحالم می‏کند.
هدف‏ها را دوبار می‏نویسم برنامه‏هایم را می‏چینم و به قول دوستان کنداکتور سال جدید را می‏نویسم و می بندم به امید اینکه با توکل بر خدا بتوانم تمام هدف‏ها و برنامه‏هایم را یک به یک به سرانجام برسانم.
هدف‏هایتان، زندگیتان هستند. زندگی بدون هدف، زندگی‏ نیست، پس بنویسیدشان و ثبت‏شان کنید و برایشان برنامه ریزی کنید.
دوست ندارم هدف‏هایم صرف آرزو‏ باشد، هدف‏هایم را باید حس کنم.
به امید که همه هدف‏هایشان را حس کنند...یا حق...