امام خمینی به اندازه که خودش بزرگ بود کار بزرگی کرد و حتی با همه فشارو رنج‌هایی که دید، دست از عقیده و عمل خود بر نداشت انقلابی کرد که باهمه انقلاب ها فرق می‌‌کند از شرق مثل انقلاب گاندی در هند گرفته تاغرب مثل انقلاب سیاهیان آمریکا و انقلاب باکو و چگواراو....
ایران و مردم ایران دو انقلاب انجام دادند که در صدر هر دو عالمان دینی بودند، یکی در زمان مشروطیت که به علت عدم دید سیاسی عالمان دینی انقلاب مشروطیت به تباهی کشیده شد.
هیچ کس و هیچ انسانی نمی تواند انکار کند نقایصی که در حکومت وجود دارد؛ و قرار هم نیست کسی این‌ نقایص را توجیه کند چیزی که وجود دارد توجیه بردار نیست.
انقلاب اسلامی تبدیل شد به جمهوری اسلامی جمهوری که بر اساس نظریه سیاسی یک فلیسوف انگلیسی به نام لایب نیتس یا... گرفته شد با تلفیق اسلامی .
عجین کردن دو تفکر مختلف دو نظریه مختلف که هر کدام فلسفه خود را بر مبنای تفکر مختلف چیده بودند، اسلام که تفکر اسلامی و خدا محور داشت و تفکر لایب نیتس که تفکری تجربه گرا بود.
آن‏هایی که وظیفه تطبیق این دو تفکر را بر هم داشتند شاید بتوان گفت بر تفکر اسلامی چیره‌گی داشتند اما بر تفکر سیاسی لایب نیتس، خیر، شاید این اساسی ترین مشکل جمهوری اسلامی بود که خیلی از قوانین بعدها یا نسخ شد. یا تبدیل شد وخیلی های دیگر هم کامل نبود.
پس جمهوری اسلامی بر اساس تفکر جدید وبدون تجربه و شاید بتوان گفت غیر فلسفی بنا شد.و این خود سر منشا مشکلاتی بود که خیلی از این مشکلات را دید سیاسی و قدرتمند امام خمینی حل کرد و با دستورات کاملا به جا و شجاعانه خود سیل عظیمی از مشکلات بوجود آمده حل می شد.
طبعا سال‌ها باید بگذرد و سال‌ها باید می‌گذشت تا تار وپود این تفکر نمایان می‌شد و مشکلات و ضعف‌های آن برطرف می شد.
جای هیچ شک وتردید نیست که در اسلام و تفکر اسلامی برای حکومت چیزی به نام جمهوری وجود ندارد و بیشتر تفکر سیاسی اسلامی مانند تفکر افلاطونی بود.
و این تلفیق که نمی‌توان گفت نابه جا و نادرست اجتیاج به سال‌ها تجربه برای بر طرف شدن نقایص آن داشت.
مشکل اساسی دیگردر اوایل انقلاب که هنوز هم تا به حال این مشکل حل نشده وجود افرادی در صدر حکومت هستند فاقد هیچ گونه دید سیاسی و فلسفی هستند و اصلا جایی که قرار گرفته اند جایگاه‌شان نیست و یا فلسفه ودیدگاه فقط اسلامی دارند که این برای جمهوری اسلامی کافی نیست.
بنا بر نظریه سیاسی افلاطونی آنهایی که باید بر مردم حکومت کنند باید فیلسوف و تفکر فلسفی داشته باشند و کامل باشند.
شاید خیلی از قوانین و مشکلات جمهوری اسلامی بر مبنای اسلامی و به دون در نظر گرفتن جمهوری بود و بالعکس.
ولی به طور کلی می‌توان این تلفیق جمهوری و اسلامی را موشکافانه مورد بررسی قرار داد و به این نتیجه رسید که اگر این تفکر به خوبی عملی شود تفکر فلسفی منحصر به فردی خواهد شد.
خیلی فلسفی شد ولی قابل تامل....

دنیا را هر طور که بنویسی دنیا است یعنی پست، یعنی دون، یعنی ...
هر کس برای دنیا معنایی گذارده، شاید به اندازه تعداد انسان‌ها دنیا معنا داشته باشد.
اما وجه مشترک همه آن‌ها این است که دنیا به کسی وفا نمی‌کند، دنیا به فکر کسی نیست، دنیا ...
چه زیبا فرمود امیر مومنان : دنیا دو روز است روزی برای تو و روزی بر علیه تو..
اصلا نمی‌دانم چرا از دنیا نوشتم.
شاید برای ‌این است که دیگر خسته شدم.
و تفسیر من از دنیا ......
دیروز شادی بودی از این که هستی و هست. و امروز اشک‏هایت خود گواه روزی دیگر است برایت.
حال که دنیا چنین است  بی‏تردید ما آدم ها هم باید چنین باشیم..بی وفا...
آنقدر با دنیا نشستیم  که کمال همنشین در ما اثر کرد.
دنیا جای خوبی چیز خوبی برای همنشینی نیست....به خدا نیست...
ارزش دنیا از آنجا فهمیده می‏شود که وقتی آدم به عهد خود به حرفی که خدا به او زده بود گوش نکرد، شاید بتوان گفت عهدش را شکست به دنیا یعنی جایی پست فرود آمد...به جایی که همه اش بی‏وفایی است...و آیا پست تر از دنیا وجود دارد...

«وَ إِذا حُیِّیتُمْ بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها» نساء/86.
زمانی که سلام داده شوید پس جواب دهید بهتر ازآنرا. 
یعنی هر زمان که سلامی به امام حسین علیه السلام می‏دهی، مطمئنا جوابی بهتر از آن را خواهی شنید...
فُترس همان فرشته‏ای که به برکت امام حسین خداوند او را بخشید، مامور رساندن سلام‏هاست...
پس سلامی ناب به جانب ایشان روانه کن تا بهتر از آن را بشنویی...
هواست جمع باشد که وقتی سلام می‏دهی انسانی بزرگوار کنارت هست و با تو به جدش سلام می‏دهد پس حرمت او را هم نگه‏دار و به خود ببال که به فردی بزرگ سلام می‏دهی در حالی که در این سلام مردی بزرگوار تو را همراهی می‏کند.... 
السلام علیک یا ابا عبدالله وعلی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله، ابدا ما بقیت وبقی اللیل والنهاراخر العهد منی لزیارتک السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین وعلی اولاد الحسین وعلی اصحاب الحسین.
ای حسین جان غمت عظیم و خودت بزرگ و من کوچک و ضعیف....به بزرگیت ببخش...!