در مورد پست قبلي‏تون و روايت‏گري و روضه‏خواني و ... كمي كه بهش فكر كردم ديدم روشي كه پياده شد روش بدي نبود. اولا كه مختصري در مورد عمليات‏هايي كه توي منطقه‏ي مورد نظر انجام شده بود صحبت مي‏شد، بعد هم در مورد قداست شهدا و مقتل شهدا صحبتايي مي‏شد.

در مورد سيره‏ و روش باكري‏ها و امثال چمران و همت، منابع مكتوب و غير مكتوبي هست كه بشه بهش دسترسي داشت؛ در اين زمينه‌ها كتاب‌هايي نوشته شده؛ هر چند كه به تنهايي كفايت نمي‌كنه؛ اما نقل شهدا و قداست محل و ذكر خاطراتي از راهيان نور، چيزيه كه كمتر اثر مكتوبي در موردش هست و فعلا همين‌ نقل‌هاست كه اون‌ها رو حفظ كرده. نمي‏دونم اهميتش چقدره، اما قطعا خالي از لطف نيست. هم نقل خاطرات از شهدا و خصلت‏هاشون مهمه و هم به قول شما روضه‏ي شهدا.