دنیا سیاه است و سرد. قلب‏ها در سینه‏های چرکین مرده است و در کالبد سنگیش می تپد، اما سخت ...
تباهی بر جهان حکم می‏کند و عدالت در صندلی‏های مرگ به لرزه افتاده است ...
و ناگاه صدایی دلنشین ذهن‏ها را در هم می‏شکند ...«هل من ناصر ینصرنی»
هنوز هم در وصف زمان ظهورش مانده ایم.
اما به‏راستی امام زمان –عج- آن زمان ظهور می‏کند که جهان را چیزی جز تباهی نگرفته باشد؟
آیا طرح این مسئله صحیح است که باید جهان را تباهی پر کند تا او ظهور کند؟
آیا می‏توان یکی از نشانه های ظهور را تباهی جهان بر شمرد ؟
اگر قرار است تباهی تعیین کنند ظهور باشد کدام تباهی می‏تواند بالاتر از صحنه کربلا باشد، یا مگر آتش زدن خانه علی (ع) تباهی نبود؟
مگر باتباهی نبود که تک تک امامان مان را در خانه هاشان محبوس کردند و انسان های بی خرد، چراغ زندگی‏مان را با بی‏نور کردن زندگی شان،کم نور کردند .
پس، داستان چیزی دیگری است ...
سهل بن حسن خراسانی آمد خدمت امام صادق (ع) گفت: ای پسر رسول خدا چرا شما با این همه یار و شاگردی که دارید قیام نمی‏کنید؟
حضرت دستور دادند که تنور را روشن کنند.بعد حضرت به ایشان فرمودند:برو داخل تنور، خراسانی عذر خواست در همین لحظه بودکه هارون مکی وارد شد امام به ایشان فرمودند برو داخل تنور، هارون مکی بدون هیچ سوالی داخل تنور رفت.
بعد از مدتی امام به خراسانی دستور دادکه در تنور را بردارد خراسانی وقتی در تنور را برداشت . هارون را در میان شعله های آتش یافت که در حال ذکر گفتن است
امام به هارون دستور داد خارج شود.سپس فرمود:
تا زمانی که 5 نفر مانند هارون یاور نداشته باشم هرگز قیام نمی‏کنم.
چراغ ولایت در حال سو سو زدن بود و این گونه شد که خداوند خواست حجتش را از بی‏خردان مخفی کند تا با تباهی خود چراغ ولایت را خاموش نکنند و خواست تا آن زمان که انسان‏ها از تباهی فاصله نگرفتند او را ظاهر نکند
پس ای منتظران باید از تباهی دور شویم تا او بیاید باید خواستار حقیقت شویم تا او بیاید و باید...

میلاد پر برکت آخرین نور ولایت رو تبریک می گم