از تعريف و تمجيد خوشم نمياد. خودت هم شاهدي كه اغلب با انتقاد ميام اما مطلب خيلي جالبي بود. به قول لسان الغيب:
مژدگاني بده اي خلوتي نافه گشاي
كه زصحراي ختن آهوي مشكين آمد
...
دردا كه از آن آهوي مشكين سيه چشم
چون نافه بسي خون دلم در جگر افتاد
از رهگذر خاك سر كوي شما بود
هر نافه كه در دست نسيم سحر افتاد
...
اگه در اين ماه حالي بهت دست داد، ما رو فراموش نكن. ياعلي.
رمضان

يه قسمتي از متنتون منو ياد اين آيه انداخت:

و اذا مس الانسان الضر دعانا لجنبه او قاعدا او قائما فلما كشفنا عنه ضره مر كأن لم يدعنا الي ضر مسه (يونس/12)