سلام.خيلي خوبه كه اينو نوشتي.
الآن متاسفانه هركس كه ميميره مثل ائمه براش عزاداري و سينهزني راه ميندازن. كه اين از بدعتهايي هستش كه تو سي چهل سال اخير به وجود اومده. اوائل فقط براي اهلبيت مجلس عزا اقامه ميشد، ولي الآن هركدوم از بزرگان كه فوت ميكنه،براش دستهي عزا راه ميافته!ضمن اينكه همه هم با اين تصوره كه عزاداري شعائره!خب... اينهم مثل هفتم و چهلم و سالگرده ديگه... همهاش مسائليه كه هرچقدر در سيرهي ائمه مطالعه ميكني بهشون نميرسي و وقتي خوب تعقيب ميكني ميبيني در معاصر به وجود اومدند. وقتي هم اعتراض ميكني اينها سير ائمه نبود، ميگويند: اينا شعائره و من تقوي القلوب!انگار نعوذباللـه ائمه نميفهميدند كه بايد براي مالك اشتر با اون مقام عزا بگيرند كه نميگرفتند و ميفرمودند براي هركس سه روز اقامه عزا كنيد و بس، و براي صاحب عزا در آن سه روز غذا ببريد. (نه اينكه تا چهل روز بريزيد خانهي عزادار و بخوريد!!!)ارتباط با ثقلين هرچقدر ضعيفتر بشه، اين مسائل پررنگتر ميشه.