سلام

عجب جواب عجيبي به كوثر داديد!!!

به نظرم گريه ي به حال و روز خودمان مي كنيم.مقايسه بين كارهاي خودمان و آنها دل ْدم را درد مي اورد اشكش سرازير ميشود.به خصوص كه اينجور وقتها ياد شرمندگيمان برابر صاحب الزمان هم مي يفتيم. والا اگر بخواهيم با تصور نوع شهادت و جنازه هاي تكه پاره و ...به مظلوميتشان گريه كنيم، گريه بر مظلوم عالم ابا عبدالله سزاوارتر باشد.

ولي به نظرم فكر و احساس بايد با هم باشد.بعيد ميدانم فكره تنها اثري بگذارد كه احساس هم مي گذارد.

نميدونم چقدر تونستم مفهوم حرف بزنم.