یکی گفت:
                                               چو  رسی  به طور سینا، ارنی نگفته بگذر
                                               که  نیرزد   این  تمنا،  به  جواب  لن  ترانی
دومی جوابش داد:
                                               چو  روی  به  طور  سینا،  ارنی  بگو و مگذر
                                               تو ندای دوست بشنو، چه ترا چه لن ترانی!
اما دیدگاه سومی جالب‏انگیزتر است:
                                               ارنی  کسی   بگوید،  که  تو را  ندیده  باشد
                                               تو که با منی همیشه، چه جواب لن ترانی؟!
چهارمی -که منسوب است به مرحوم علامه طباطبایی-، هم:
                                                سحر   آمدم  به  کویت،  که  ببینمت  نهانی
                                                ارنی  نگفته   گفتی،   دو   هزار   لن ترانی!
پنجمی هم...
                                                 تو بدین جمال زیبا،  چو  روی به طور سینا
                                                  ارنی بگوید  آن‏کس،  که  بگفت لن ترانی!
پی‏نوشت: روز به روز، هلال لاغر‏تر می‏شود! انگار حس می‏کنم که قصد جمع کردن سفره را دارند... .
پی‏نوشت2: برای خالی نبودن عریضه: فانّ الشّقی من حَرُم غفران اللـه فی هذا الشهر العظیم. شقی کسی است که رحمت واسعه‏ی الهی‏ را در این ماه، هدر دهد. پیامبر اکرم صلی اللـه علیه و آله و سلّم.
اشعار ابتدای متن، اشاره است به آیه‏ی 143 سوره‏ی اعراف که حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه السلام از خداوند خواست که ببیند؛ صد البته در نوع این مشاهده و دیدار، بین مفسرین اختلاف است:  وَ لَمَّا جاءَ مُوسى‏ لِمیقاتِنا وَ کَلَّمَهُ رَبُّهُ قالَ رَبِّ أَرِنی‏ أَنْظُرْ إِلَیْکَ قالَ لَنْ تَرانی‏ وَ لکِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَکانَهُ فَسَوْفَ تَرانی‏ فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکًّا وَ خَرَّ مُوسى‏ صَعِقاً فَلَمَّا أَفاقَ قالَ سُبْحانَکَ تُبْتُ إِلَیْکَ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنین‏.