از وقتی به نت و وبلاگ و سایت روی ‌آوردم کمتر می‌شود، کتاب بخوانم.
اگر راستش را بخواهید؛ نت خودش یک کتابخانه عظیم است. اما حیف که دسته بندی ندارد.
وقتی وبلاگ خوان می‌شوی وقتی ریدر خوان می‌شوی دیگر مهم نیست برایت که مطلب در چه موضوعی باشد فقط می‌خواهی بخوانی.
اما اگر کتاب باشد حداقل خوبیش این است که می‌دانی یک کتاب را برای یک موضوع و یک جهت می‌خوانی و در ضمن مطالب یک کتاب پرا کنده نیست و قابل استناد و استدلال است.
ریدر خوانی عجیب آدم را مجذوب می‌کند، هر چه به فصل امتحانات نزدیک می‌شوم، دلهراه امتحانات نخوانده بیشتر می‌شود. البته شب امتحان هم برای خودش عجیب نعمتی است.
نمایشگاه کتاب جایی است برای پیدا کردن گم شده‌های  کتاب مرجعی برای یافتن آنچه که به دنبالش هستی.